Hiç acýmadan Parantez içlerine sýkýþtýrýyordum ’þimdi’leri Kurban oluyordu öfkesine Bitimsiz keþkelerin
Bir kapýdan giriyordum Çaresiz adýmlarýmý sürüyerek Aniden dikiliyordu karþýma Sülfirik asit, pis kokusuyla Dizilmiþti ardý sýra tüm kimyasallar Her biri yakýyordu genzimi acýmadan
Orada Aðlayan bir denklem vardý uzakta Kýyamadým Uzandým ellerine usulca Caným yandý, kanadým Alev alevdi parmaklarý tutamadým Kaldýrýnca baþýný gururla Gördüm ki gece gözleri kördü Fýsýldadý soluksuz kalmýþcasýna Sadece ben olurum masalsý bir destanda Tanýyamadýn mý yýllardýr beklediðin Yollarýný gözlediðini Bilmez misin Adým AÞK Hadi çöz beni...
Birden Karardý gök Yarýldý yer küre Depremler doðuruyordu toprak ana yine Hýçkýrdým Öylesine Tüm benliðimle
Hoþgeldin aþk Ýsteme benden kimyaný çözmemi Üstelik Hiç ziyaret etmedin ki beni Þimdi herþey için çok geç deðil mi?
Eylül GÖKDEMÝR/Asimaral
Sosyal Medyada Paylaşın:
EylülGökdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.