Hani eski , terkedilmiþ evler vardýr,
Artýk içinde oturulmayacak evler.
Hani onlar artýk sadece taþtýr,
Artýk tutmaz kapýsýndan eller.
Þimdilerde ben de o evler gibiyim.
Ne gelip bir yanýmda oturaným var,
Ne de elinden tutacak bir sevgilim.
Artýk deðiþmez benim de kaderim...
Hani yaþlý unutulmuþ insanlar vardýr,
Artýk fazlalýk olan insanlar.
Hani onlar artýk yorulmuþlardýr,
Artýk istemez onlarý kimseler.
Þimdilerde ben de o insanlar gibiyim,
Ne bir hatýrlayaným var,
Ne de beni düþünen bir sevgilim.
Artýk deðiþmez benim de kaderim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.