Umutlu Bir Gözdü Şafaklar...

gökte ilk yýldýz parladýmý
devriyeler basardý sokaðý...

ýþýldardý düþler, çocuk alnýmda
þafak, umutlu bir gözdü sanki
yükselirken doðudan...
çocuklar misket sektirirken
taþ sokaklarda
yarým kalýrdý bütün oyunlar
akþam üstü sorgularda...

koynumda düþler
kelimeler saklardým cebimde
bir kalemim vardý kurþunlanmýþ
baþ ucumda taþ silgiler birde

sis düþtümü sokaklara biraz
is kokardý avuçlarýmýz
ayaklar yalýn
apoletliler hicaz

þafak
umutlu bir gözdü sanki
yükselirken doðudan..

hiç misket sektirdiðim olmadý
taþ sokaklarda, fakat
çok sektiðim oldu taþlardan..

basarken kenti yaðmurlu çýðlýklar
çýðlýklarla öpüþürdü kurþunlar
birde gül düþerken gögsüne analar
susuþlarýný kucaklardý
kucaklardý vaveylalar...

/ biz çocuklar, aðlardýk sur diplerinde
surlar tarihe, tarih geleceðe.../

umutlu bir göz gibi
yükselirdi doðudan þafaklar
ceplerimde... ceplerimde misket yerine taþlar

þimdi ve ne zaman gökte
ilk yýldýz parlasa
çocukluðum devriyelerin baskýnýnda...



aðustos-2009


Mehmet Hurþit

Sosyal Medyada Paylaşın: