yaralı nefes.. / Ezo

týkanmýþ kulaklarý yüreklerin
bakýþlarýn dilinde hain kýraðý
öpmeler yalan olmuþ Ezo
sevmeler ki, ýsýrgan dalamasý
çarþýlanýyor akþamalacalarýnda bakýyetüssüyuf*


kir çokluðu bu þehirler
ruha merhem olacak dost yokluðu
pençeleþen yelkovanlarýn hüzün çukurlarýnda
sabit bir noktaya dikip gözlerimi
iliklerimi seyreliyorum nöbet nöbet
çekilerek kaným, sesimi ölüyorum Ezo


ne zor yaþayýp gitmeyi becerememek
gýcýr gýcýr umuda hasret ne yaman
burada aþklar yavan ve delik deþik
ah! bu sokaklar can veren çocuklar Ezo
kâh açlýktan, kâh tiner koklamaktan


gel! al alnýmdan düþ yitimlerini
korsanlara esir düþmemiþ diyarlar getir bana
günle yýka mýsralarýmýn çamur yüzünü
sök topraðýmýn ana rahminden hicran mayýnlarýný
çýkar koynumdan gece bulutlarýný
az mý paylaþtýk sessiz dualarýmýzla Ezo
kalbimiz üste kutsal þal mavi göðü


n’olur!
yokluðunla tetik düþürme ezgilerime
gel öpeyim
hiçbir dizeye sýðdýramadýðým yâren gözlerinden
içeyim avuçlarýndan
iyiliðin ve güzelliðin çam sakýzý kokan öyküsünü
yeter o zaman
paltosuz, solgun fotoðraflar býrakan kentlerin
çelik suretli bunaltýlarýna þakaklarýmý direnmeye


ayrýlýk þiirsiz yaþamak gibi Ezo
usandýrýyor ezim ezim
dahasý
gönlünden gömleðine sevda mürekkebi geçmiþ bir þairin
çakallar tarafýndan sürgüne mahkum ediliþi gibi
utandýrýyor insanlýðýmdan sensiz yaþamak
imlasýz kalýyor nefesim
.
.
.





Sevinç Uslu
( hare / Ýstanbul .. /.. )






(*) kýlýç artýðý

Sosyal Medyada Paylaşın: