Ve
Vuslat
Bakarým yoluna, bin ümit ile,
Þu naçiz bedenin canýsýn sanki…
Vuslatýn inan ki hayali bile,
Bir deðil bin ömre deðer inan ki…
Hani þeyda bülbül, yanmýþ da güle,
Geçmemiþ, yine de, dönse de küle.
Seven katlanýrmýþ, her tür müþküle,
Vuslat öyle candan özlenen an ki…
Ýnsanlýk tahtýnýn, temeli sevgi,
Kendini bilenin, emeli sevgi.
Ömrün tek kazancý demeli sevgi,
Zaten geri kalan, her þey yalan ki…
Kalma gönül bir an, sevmekten geri,
Gam deðil hasretle, erirsen eri.
Varsýn seni gören sansýn serseri,
Aþkýna öyle bir, öyle bir yan ki…
Derler ki, hapsetme vuslatý akla,
Tanrýya el açýp, duayla bekle.
Mahþere küçük bir ihtimal sakla,
Yaþasýn ümidin, öyle çok an ki…
Tarifi imkansýz bir hale daldým,
Hicranýn elinde, biçare kaldým.
Sanki, yer küreyi, omzuma aldým,
Sensizlik o kadar, aðýr zaman ki…
Ne gecem var artýk, ne de gündüzüm,
Hasretin hüznüyle, sarardý yüzüm.
Resminde tutuklu yýllardýr gözüm,
Þu ayrýlýk derdi, öyle yaman ki…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.