AMELE ŞAİR

Oturmuþtu usulca istirahat vakti bir kenara.
Bir elinde kalemi bir elinde küreði,
Yazýyordu bir þeyler garibim,tertemizdi yüreði
Yinede sabýr çekiyordu yazýyordu sözleri, dolsada gözleri.


Ýsyansýz sitemsizdi,kullara Allaha,
Ne vermiþse yaradan þükrediyordu hep onlara
Belkide sýcak yuva bir tas çorba görmemiþti uzun zamandýr.
Bir lokma helal ekmek uðruna çýrpýnan iþte bu adamdýr.


Alçak gönüllüydü hep o vermiþti almadan önce,
Çok belliydi ezilmiþliðin ceremesi binmiþti omuzlarýna,
Bak yavaþ yavaþ kalktý ayaða kaptý küreðini
Boþaltmýþtý azda olsa o kocaman yüreðini


Maðrurlar alaycý bakýp kasýlarak gezerken,
Gün görmemiþ amelem kýsýlarak gidiyordu iþine erken.
O Allahýn verdiði azý çoðu helal götürmek isterken,
Yinede herkesten,her þeyden memnundu hayata dair.
Hüzünlendirdin beni aðlattýn sen çok yaþa emi amele þair.

Ercan Gülünay

Sosyal Medyada Paylaşın: