KAHREDEN SEVDA

Kahreden sevda

Bir gün yolun düþerse karanlýk ýssýz odama
Sakýn korkma kapýyý çalmadan girebilirsin.
Ne olur sakýn dokunma o derin iz býrakan hatýrana
Kalbime ebediyen gömdüðüm sevgin aþkýn için,
Periþan ettiðin günlere belki aðlar belkide gülebilirsin! ...
Acýlarýmý nerden bilirsin ki? benim kadar sevebilirmisin?

Kendimi meylere meyhanelere verdim.çözüm olmadý
Kahrolasý açtýðýn yaraya ne yaptýmsa merhem olmadý,kapanmadý.
Hayaller kurdum aðladým,beyhude gezdim gelene gidene seni sordum,
Kendimden dünyamdan her þeyimden vazgeçtimde,
Bu garip deli olmuþ dediler,güldüler bana ama yerin dolmuyor, dolmuyor.

Unut garip unut artýk o senin olmaz dediler,
Hançer saplandý sanki yüreðime beni ezdiler çiðnediler.
Soðuk ve aç yattým acýdýlar bir lokma kuru ekmek verdiler.
Senin bana zalimliklerinin adýný benim için kara sevdalý koydular.
Doðruydu benim sevdam kara, senin sevdan para sevdaydý.

Güneþ olup doðacaktýn karanlýk dünyama,
Sevgi ektirip hasret ve nefret biçtirdin gönül tarlama,
Kar beyaz yaptýrdýðýn saçýma,sakalýma.
Dahasý senin için karþý çýktýðým dünyada tek olan Ana’ma,Baba’ma.
Yürek yaramdan, kahrýmdan,terk edilmiþliðimden nasýl bahsedeceðim.
Ben seni yinede unutmam amma,artýk delicesinede sevmeyeceðim


Ercan GÜLÜNAY

Sosyal Medyada Paylaşın: