Diyorsun ki “Can,seninle bir mevsim yaþadýk, Bahara birlikte girdik, Þimdi bir geri dön bak, Kýrdým mý ben seni hiç,üzdüm mü? Ama ben sana kaç kez isyan ettim, O kadar çok kýrýldým ve aðladým ki, Senin ruhun bile duymadý. Buna raðmen senden asla vazgeçmedim.” Bende hayatý hiç üzmedim, Onu hep umutla besledim, Hayal pýnarlarýndan suladým. Oysa o bana bir gül/ü vermedi. Beni,dünyaya gelirken gelirken aðlattý, Yaþarken aðlatýyor, Yinede sen gibi bende ondan vazgeçemiyorum. Sözün özü caaaan! Aðlatandan geçilmiyormuþ Sosyal Medyada Paylaşın:
sızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.