biz
ne peygamberler gördük
aþkýn önünde secde eden
( Hasreti isa )
beni hayatýn kýyýlarýna sa(vuran denizin dalgasýna
aþkýn
doðum yeriydi yüreðin
saçlarýn
harman yerinde savrulan buðday kokusu
bir derviþ abdest alýr gözlerinde
gözlerinde
iki bin yýllýk bir ömür
güler geçer kendine
ruhta
can olur ten
cam kýrýlýr
parçalara bölünür kullar
hep yanlýþ yerlere kondu uçurumlar
öteki yüz
düþürdü sendeki rengini
oy bende kaldý
umudun bahar filizi
yaðmurlarda bile
dallarým dargýndýr yeþile
sen de
terk edip
gitme
uçarý bir ekim
pamuk kozalarýný unutur toprakta
iþçiler yine seviþmekten
geç kalýrlar vardiyalara
yollara taþýrlar elbiselerini
ter kokar
otobüslerde asýlýr kalýr elleri
hep solgundur / vurgundur
zaten yüzleri
yüzün
iki yol arasýnda kalmýþ üþüme
yüzün
uzaklarda yorgun bir göçebe
sen güldükçe
nehirler taþar
dünya rengini bulur bedeninde
þeytanlar kýlýk deðiþtiriyor aklýnda
aklýnda
kendini çarmýhlara germiþ bir yürek
dimdik durur karþýnda
yazýlmadý daha güncesi aþkýn
yazýlmadý
bizi sevdalara götüren kederin kaderi
daha
y(azýlmadý
dörtnala seviþmelerle varamadýk sabaha
daha çok uzaðýz
mutluluðun vuslatýna
acýlar
çürüðe çýkarýyor aþký
aþk ki
darmadaðýn býrakýyor insaný
biz ne çok þeylere geç kalmýþtýk oysa
ne çok þeyler de bize geç kaldý aslýnda
benim dilim dönmez
ey adý deniz
umudu þekilsiz
sen söyle
ayrýlýklar çalmasýn
aþýndýrmasýn yüreðimizin kapýsýný
çalacaksa
mýzrapsýz
aþk çalsýn gönül sazýmýzý
kalacaksa
aþk þarkýlarý çalsýn
ölümsüz sevdamýzý
uzak bir deniz akþamý ekim 2009
Ýsa Ýnan