adý hasretti her kelimenin bir bulut gibi koþarken rüzgarýn peþinden
tutamadýk kanadýndan umutlarýn, yalnýzlýðý dudaklarýmýza çiviledik
þimdi çok yorgunuz
yalnýzlýk uzatýyoruz rýhtým boylarýnda
dinmiþ nabýz atýþlarýmýz
acý
çýð akýþlý
en katýksýz sancýlar vuruyor göðsümüze
kim görecek
kim gülecek artýk güzellikler adýna
binlerce kanat sesiyle, umuda dost günlerimiz çoktan bitti
yeniden yok olmanýn zerresiyle bir gecedir artýk duruþumuz
susuyoruz en karanlýk yerinde bölünerek
oysa, çocuksu sesimizle pembe düþler kurardýk
o coþkulu sevinçler de yok artýk
dudaklarýmýz solgun, dudaklarýmýz avuntusuz
soldu doðan günün þafaðý
zaman kurþun gibi vurdu þahdamarýmýzdan
öpülmemiþ huzur kanýyor
kara ýrmaklar dökülüyor gözlerimizde
son parýltý da söndü
umut aranýr mý umutsuzluðun gölgesinde
nesi kalmýþ ki avuçlarýmýzda kederinden baþka
ey acýlarý ömrüme kurdeleyen
inip yüreðimin mahzenine gör yýkýk kentlerin hikayesini
yaþamak, birkaç solgun anýnýn serüveniyle oyalamak mýdýr ruhu
söyle, bu sürüklenmeye can mý dayanýr
simsiyah boþluklara düþer bedenim
bedenim kýmýltýsýz kalýr
bir avuç huzurun özlemi, anne gülüþü gibi daðýlýr saçlarýma
çatlatýr topraðý, derinlerinde okyanus kurutulmuþ suskunluðum
sýnýrý var mýdýr hasret çekmenin
kýyamete mi çengellendi vuslat
öyleyse es rüzgar
es
bizden bir nakarat kalsýn geriye
unutup duru sularýn iyimserliðini, kah öfkeyle, kah özlemle kavrulacaðýz
þimdi yaðmursuz bir toprak gibi, durup durup çatlayacaðýz.
17 / 10 / 2009 / N_Erol
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.