Büyük kelam küçüldü, küçükleri zaten yok! Kamu alem gömüldü; gözler nemli, gönül tok... Kýyamet kopmadý ya, neden her taraf mahþer? Kaynýyor deniz, derya... Sebil, þer üstüne þer... Arada bir, bir yýldýz göz kýrpýyor yüzüme. O an her yaným ýssýz görünüyor gözüme. ’Gel’ derim canlar caný, ne naz eder durursun? Beklerim hep o aný, belki can buldurursun. Acýmaz mýsýn derim, acýnacak halime? Elverir þu kederim, karýþtý ahvalime; Gülsüz dikenler gibi sarýverdi ruhumu... Tohum dikenler gibi yeþertsen umudumu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
azade Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.