Hasbıhal
Hasbýhal eyleyip sorma halimi,
Bil ki divaneye dönmüþüm dostum!
Mecnun gibi kaybetmiþim yolumu,
Düþmüþüm çöllere, yanmýþým dostum!
Âleme gül olan bana hep diken,
Benden gayrý yoktur bu derdi çeken,
Yârin sofrasýnda aþký ararken,
Lokmamý aðýya banmýþým dostum!
Sanki bir melekti, ya da bir peri,
Aklým aldý baþtan vermedi geri,
Melül mahzun bakan yalan gözleri,
Aþkýma karþýlýk sanmýþým dostum!
Sorma gözyaþlarým bir gün dindi mi?
Tufana dönüþüp, yýktý bendimi.
Felek aynasýnda gördüm kendimi,
Harap olan yalnýz benmiþim dostum!
Gönlümü sadece ona baðladým,
Bir tek ona yandým ona aðladým,
Vefasýzmýþ meðer çok geç anladým,
Bir yalan sevdaya kanmýþým dostum!
1 Eylül 1987 – Salý / Ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.