“Benim memleketimde” Diye baþlamýþtý þair “Benim memleketimde insanlar Mavinin en koyusunu Yeþilin en güzelini Umudun en bitimsizini yaþarlar” Diye bitirmek istemiþti tüm dizelerini
Bakmak istedi bir an olduðu güne Beyaz deðil karaydý bulutlar Kaplamýþtý gökyüzünü Gizlemiþti maviyi çevirmiþti griye Uzanmak istedi çimlere Tutmak istedi yemyeþil aðaçlarý Kapkara olup yandý eli çekti geri Köze dönüþmüþtü doðanýn yeþili Eðildi iki dizinin üstüne Ayaðýnýn altýndaki topraða Almak istedi bir avuç eline Titredi eli döküldü topraklar Esti rüzgârlar uçurdu elinde kalaný Anladý topraklar onun deðildi,
Olduðu gibi çöktü yere Ýki elinin arasýna aldý baþýný ý Umudum Umudum dedi nerede Kaf daðýnýn arkasýndan Uzanýp alabilir miyim þimdi Utandý þair kýzardý yüzü Acý içinde yandý yüreði Analar dedi analardýr umudum Onlara gideyim þimdi
Bir çýðlýk duydu olduðu yerde “Kurtarýn beni” Býraktý yürümeyi koþmaya baþladý þair Ulaþmak istedi sesin sahibine Gözleriyle gördü ananýn acýsýný Kulaklarý ile duydu yüreðindeki feryadýný Uzanýp alamadý kirli ellerin elinden Yok edemedi töreleri üstünden Kurban verdi berdele kurtaramadý kadýný
Anadolu idi yaþadýðý topraklarýn adý Ama yok edilen analardý Hiç yeþile dönmemiþti Analarýn tarlada baþaðý Hiç ýsýtmamýþtý güneþ tenini hep yakmýþtý Kýramamýþtý yüzyýllardýr bileðindeki kelepçeyi Çýkartýp atamamýþtý ayaðýndan prangayý Söküp alamadý yüreðine saplanmýþ hançeri Ýrin olmuþtu yaþlarý dindirememiþti Silememiþti tutsak edilmiþ beyni ile yazgýsýný Hep setler kurulmuþtu önüne koþamamýþtý umuda
“Bu kadar umutsuz olma” dedi þair kendine Siyaha bürünmesin resimlerin Çocuklar var aydýnlýðýn adresi Dön yüzünü onlara Düþündükçe çocuðu Yeniden gülümsedi yüzü Duyduðu ses mýhladý olduðu yere þairi “ Bir cigara parasý abý” Sapsarý saçlarý yemyeþil gözleri Kirden kararmýþ elleri Pislik içinde bir erkek çocuðu “Bir cigara parasý be abi” derken çocuk Gözler þehla olmuþ kaymýþ yana Yaprak gibi titrerken bedeni Düþmemek için dayanýyor yanýndaki duvara Burnuna getirdikçe elini Her çekiþinde uyuþurken beyni Çok daha fazla kapanýyor gözleri Sorsa þair kimsin diye çocuða Bir anda iner diye korkuyor býçak darbesi Vazgeçiyor sormaktan Vazgeçiyor umutla yarýnlara bakmaktan Ve Dövünüyor þair, Kanatýrcasýna ellerini vuruyor dizlerine Bir asýrdýr uyuduðu uyanmadýðý için Aðlýyor gözleri þimdi yüreði gibi Karanlýk geleceðine
Türkan DÝNÇER 15:30 (Güneþ doðudan doðacak mý bir gün Memleketim üstüne )
Resim: Türkan DÝNÇER Yer: Sinop
Sosyal Medyada Paylaşın:
onurumsun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.