Mavi Umutlar
Mavilikler aradým,
Zifiri karanlýklar içinde bu akþam...
Pür dikkat baksam,
Görülür mü mavi gökyüzü?
Seçilir mi masmavi deniz?
Dalsam uykulara, gelir mi mavi düþler?
Bürünsem hayallere,
Doðar mý mavi umutlar?
Ve eksem iki elimle
Tane tane tohumlarýný;
Mavi mavi açar mý güller?
Karanlýklar içinde gökyüzü...
Ne yýldýz var semada karanlýðý aydýnlatan.
Ne ay dede gülümsüyor yakamozlara.
Ne de beyaz bir bulut seçiyor gözlerim.
Gökyüzü gizliyor tüm mavileri,
Yýkýp geçerken umutlarýmý.
Öfkeden kudurmuþ deniz...
Ne yolcu gemileri var, güvertesinde
Sevdiklerine el sallayan insanlar.
Ne balýkçý tekneleri, aðlarýný derinliklere atan.
Ne dizlerine vurup, aðlayan dalgalar.
Ne sevda þarkýlarý söyleyen martýlar...
He caným,
Duymuyor sesleri kulaklarým.
Gözlerim seçemiyor.
Gizliyor deniz tüm mavilikleri.
Kavuþmuyor göz kapaklarým birbirine.
Demirden parmaklýk olmuþ sanki kirpiklerim.
Dalmadým, dalamadým uykulara.
Korkular tutsak almýþ beni kendine.
Rüzgâra kapýlmýþ kuþ misâli.
Titriyor bedenim elinde.
Düþlerim bile çok görüyor artýk bana.
Sevdam diye sarýldýðým o mavilikleri….
Bitiyor,
Bitiyor umutlar, kaybolup gidiyor ufukta.
Yitiriyorum tüm anýlarý, silerken geçmiþi.
Ne gelecek beliriyor usumda.
Ne dün anýmsanýyor.
Bende kalan
Bende kalan yalnýz bugün caným,
Anýmsanmayacak biliyorum artýk.
Anýmsanmayacak Dünde kalan maviler.
Sarardý gönül bahçemdeki al güller.
Ayrýlýðýn habercisi.
Kanýyor yüreðim, deðil ellerim.
Ne laleler açýyor leylak rengi.
Ne karanfiller kýrmýzý.
Ne papatyalar beyaz.
Ne menekþeler mor...
Onlar da unuttu mavi, mavi açýp;
Mavi mavi gülümsemeyi.
He caným
Yýlmadan, aman demeden.
Yeniden, yeniden dikerim
Gönül bahçeme masmavi fidanlarý.
Yeniden diktim
Mavi mavi açýp mavi mavi gülsün diye.
Ben ektikçe mavi umutlar
bana inat her fidan
simsiyah olup doðuyor yeniden…
Türkan DÝNÇER
23:15
(Gece yarýsýna 45 kala
Mavi düþler görmeye çalýþýyorum hala)
NOT: SÝNOP’TA GÜN BATIMI, AMATÖRCE KENDÝM ÇEKTÝM.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.