Gecenin alaca karanlýðýna raðmen Uykuya hasret gözler ile indim sahil kenarýna Güneþ ýþýnlarýný karþýlamaktý tek dileðim Bomboþ sokaklar, Ben, baþýboþ kediler, köpekler ve kuþlar, Kýyýya vuran dalga sesleri, Kumsalý kaplayan hüzün, bir de çöpçüler Eþlik ediyorlar sanki yalnýzlýðýma,
Adým adým geziyorum Sinop caddelerini, Sayýyorum kaldýrým taþlarýný bir bir, Bedenim mi yorgun, yoksa dizlerim mi dermansýz? Neden yorgun hissediyorum kendimi? Neden gözlerim bir bank arýyor oturup dinlenmek için? Sabahýn sessizliðinin içinde, Neden çýðlýk çýðlýða martýlar? Anlam veremiyorum.
Cebime uzatýyorum elimi, Sýðara paketini çýkartýyorum sol cebimden, Tek bir dal alýyorum içinden, Götürüyorum dudaklarýma, Bir ateþ arýyorum, kendimi zehirlemek üzere, Almamýþým ateþ yanýma “ Kahretsin” diyorum, “Çöpçülere sorsam var mýdýr kibrit acaba” Doðrulmaya çalýþýyorum yerimden, “Bende ateþ var abla, yakayým mý? Ama bir tane de ben isterim” Bir ses,
( II.Bölüm )
Kaldýrýyorum baþýmý sesin geldiði yöne Þaþkýnlýk sarýyor beynimi, Henüz sakalý bile bitmemiþ bir çocuk karþýmda, Gözler mahmur, eller titrek, parmaklar kapkara, Bir yerlere bakýyor ama nereye belli deðil, Manasýz gözler, bomboþ içleri, “ Abla bir sigara” diyor, Versem mi diye düþünür iken, o uzanýp alýyor elimden, Bir kendine yakýyor kirli parmaklarýnýn arasýnda, Bir de bana, Ve oturuyor yanýma.
“Yaþýn” diyorum “yaþýn kaç senin” “On beþ ” diyor, “Tam on beþ abla” “ Okula gitmiyor musun sen” diyorum, “Ne iþin var sabahýn bu saatinde burada” “Okul mu, o da ne, ne okulu, Hayat okulundayým ben görmüyor musun abla?” Bakýþlarýnda yüreðimi yakan bir acý, Sokaklarýn çocuðu olduðu her halinden belli,
“Ya öfkelendirir ise sorduklarým onu?” Bir an düþünüyorum, o ise sigarasýný çoktan bitirmiþ, “ Paketi bana ver” Diyen ses ile arýnýyorum düþüncelerimden Evet ya da hayýr dememi beklemeden, Yerleþtiriyor paketi cebine.
“ Nerede kalýyor, nerede yatýyorsun” diyorum, Bir an masumlaþýyor bakýþlarý, Acý bir gülümseme gelip oturuyor dudaklarýna, “ Burada” diyor. “Ha bu banklar, bu çimenler meskenim benim, Yazda burada yatmak iyi de abla, kýþta donuyoruz soðuktan”
(III. Bölüm)
O tebessüm eden dudaklar morarýyor bir anda, Titriyor sesi, ellerini koyacak yer bulamýyor adeta, Bir þeyler arar gibi bakýyor saða sola, Önce kalkmak istiyor oturduðu yerden, Sendeliyor, düþmemek için oturuyor yine, Atýyor elini üstünde kirden parçalanmýþ çekektin cebine, Simsiyah bir poþet beliriyor elinde, Öylesine pis bir koku yayýlýyor ki etrafa, Burnumun direkleri yerinden sökülecek sanki
Usul usul götürüyor burnuna, Ve yavaþ yavaþ çekiyor ciðerlerine, Koku girdikçe ciðerlerine, bir baþka açýlýyor gözleri, Her çekiþte biraz daha canlanýyor sanki Korkuyorum, “ ya saldýrýrsa bana” “ Korkma abla, korkma gelirim þimdi kendime, Zararým yoktur kendimden baþka kimseye”
“ Nedir o elindeki” diyorum. “Tiner abla tiner, bazen bali olur beynime girer” “Neden kokluyorsun bunu “ diyorum “ Alýþtýk be abla alýþtýk, tinerci çocuk benim adým, Koklamadan bunu yaþayamam artýk, Ana yok, baba yok, kardeþ yok, amca, dayý yok, Bir bu poþetim, bir de sigaram, Yapayalnýz bir çocuðum geçmiþine tükürdüðüm hayatta, Babam, anamýn üstüne kuma getirdi, aldý genç bir kadýn, Hükümet nikâhý yapmamýþ anama, koymuþ kapý önüne, Çaresiz kalmýþ anam, dönmüþ baba evine, “ Evleneceksin” demiþ dedem“Çocuðu býrak yurda” Býrakmýþ anam beni yurda adam olsun diye, Ne ana, ne baba olamadý oradakiler be abla, Her gün dayak, her gün aþaðýlanma, Devlet baba dediler, bizi oraya verir iken Öz olmadý devlet baba, üvey çýktý be abla”
Dayanamadým kaçtým oradan, Anama gittim, evlenmiþ anam, Yeni kocasý kabul etmedi beni, O da almadý, alamadý yanýna, Bir dilim ekmek veremedi bana, Sokaklarýn çocuðuyum þimdi, adým tinerci, Boþ ver bunlarý be abla, Karným aç, varsa paran, atla mangýrlarý abla”
(IV. Bölüm)
Ýçimde yanan ateþ kor kor oluyor, Sözcükler düðümleniyor boðazýma, Ýzin vermiyor hýçkýrýklar, dökülmesine kelimelerin Tutuluyor dilim, konuþamýyorum, Mani olamýyor kirpiklerim gözyaþlarýma, Akan her damla yakýp geçiyor düþtüðü yeri Rüzgâra kapýlmýþ kuþ misali, Titriyor dudaklarým bir þeyler söylemeye çalýþýyorum,
“ Aðlama” diyor “ adý tinerci olan çocuk “Aðlama abla, böyle gelmiþ, böyle gider, Ne kadar aðlasak da deðiþmez ki kader”
Dökülüyor o an kelimeler dilimden, “Deðiþmeli” diyorum, “deðiþmeli bir þeyler, Geleceðimizsiniz sizler, Sizin ile baþlar aydýnlýklar, Çevirdik küçücük yüreklerinizi harabeye, Zehirlerdik çýkarlarýmýz için beyninizi, Kuvvetimizi denedik her gün bedeninizde, Getirdik dünyaya sizi, yenik düþtük nefsimize, Bir dilim ekmeði çok görüp attýk sokaða, Korktuk kendi yarattýðýmýz eserlerden Kaçtýk hep bir adým öteye, Ne anne olabildik, ne baba, sahip çýkamadýk size,
Sosyal devlet olamadý kurulan hükümetler, Çýkar iliþkilerine girip, dönme dolaba bindiler, Paran var ise yaþa, yok ise öl dediler, Yok ettik var olan her þeyi, bitirip attýk kenara, Gittiðimiz her yere götürdük çamuru, Her geçen gün gömüldük pisliðe çýkamadýk, Sahip çýkýn çocuða “ onlar gelecek “ dedik Bir daha, bir daha indirdik darbeleri,
Dipsiz bir kuyu yarýnlar anlýyorum þimdi, Ne acýdýr ki, He caným, Ne acýdýr ki, insanlar deðil, Martýlar aðlýyor karanlýk geceye, Martýlar aðlýyor karanlýk geleceðe.
Türkan DÝNÇER 04:30
NOT: Bu yaþanmýþ bir hikaye. Lütfen Sonuna kadar dinleyin. Çünkü kendimizi göreceðiz. Sosyal Medyada Paylaşın:
onurumsun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.