her anýmýn anýsý yaðýz yiðidimin anasýsýn sen; ak sütüyle seller yaratan helal yüreðiyle haram dilimi çözen külümden öz çýkarýp beni benden söken birisin!
yalnýz sen dirisin bu ölü alemde; ayaklarýna yüzümü sürerek canýmý canýna vererek sana kurban olmam gerekir, ne zaman yüzünde hüzün bakýþýnda sürgün görsem iki gözümü söz eyleyip yerinden sökesim gelir!
cennet aðacýmýn gölgesi, meyvesi taç aç yüreðimi doyuran sýrnaç! bileðimi büktürmeden ve söktürmeden diþimi düþmana koþa koþa kucak kucak sana geliyorum kimseye eðilmeden; gözünde giz yüreðinde iz sürüyorum, diz çöküyorum önünde acýlarýmý saklayýp karalarýmý aklayarak.
ekim mevsiminde yeþeren can tohumu cefakar bir aþkýn yorumusun sen; ak yazým kar beyazým kanayaklým yoldaþým benim, bugün doðmuþtun deðil mi; bir kuþ kondu omzuma yaralýydý hatýrladým!
ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.