Sen gittin,
Bir tortu gibi çöktü geceye karanlýk.
Ýçime yokluðun...
Yine hüzün bulaþtý gözlerime,
Yine sen uðradýn geçerken yüreðime.
Sen gittin,
Canýmýn yangýsý sýzladý tenimde.
Þimdi yalnýzlýðým
Bir fal açar fasulyeden geceye
Arar seni çizgilerde, bir yolda,
Belki de bir kuþun kanadýnda...
Sen gittin,
Züðürt kalbinin yamacýnda asýlý kaldým.
Açarken teninde yeni bir bahar
Yabancý ellerin arasýnda soldum, sarardým.
Sen gittin,
Veresiye bir sevdanýn borcu defterimde...
Yetim kaldý duygularým...
Tüter dumaný halâ gidiþinin..
Yine sen doðurur þarkýlar,
Daðlar yüreðimi, buram buram kokar...
Ve kýskanýr gülün yapraðý
Ve susar...sessizce solar...
Sen gittin,
Elimde son fotoðraf.
Öylesine eskitilen her akrebin
Sararttýðý renklerinde aþkýn solduðu,
Güneþin soðurduðu sevda...
Sen gittin,
Kalbimle aramda bir kavga...
Þimdi elimde yüzlerce kare...
Yoksun artýk.
Sessizce siliyorum seni...
Ve haykýrýrcasýna
Yakýp,
Savuruyorum küllerini...
Ve... þim-di, yü-re-ðim-den
GÝTTÝN...
2008 / Eylül
Yasemin ELMAS