Yüreðin, yüreðimin koruyla tutuþsaydý Bu kadar korkmazdým Gün batýmlarýnda doðan aþklardan Ya da onlarca kez ölmezdim Zamanýn dudaklarýndan öpünce kader!
Aklýný yitirmeden sürseydi ömür Bu kadar çekinmezdim Kalbe vurulan paslý kelepçelerden Ve bu kadar utanmazdým Rahme düþen yeni öznelerden Yeni yýldýzlardan...
Kendim kadar güvenebilseydim sana Bu kadar kýrýlmazdým Dalgalarýn iskeleyi okþamasýndan Ve bu kadar irkilmezdim Kasýrga öncesi þimþek çatýrtýlarýndan!..
Bir kývýlcým görebilseydim karanlýðýn gözlerinde Bu kadar mýhlanmazdým pencere arkasý yaþamlara Ve bu kadar hüzün okþamazdým Iþýðý kararmýþ umutlarýn ardýndan...
Kanat çýrpabilecek kadar özgür olsaydým Ýpi doðru çekilen kuklalar kadar sevinirdim!..
6.10.2009 Rukiye Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.