Yolun düþünce bozkýra Bulunmaz derdine çare Boþalýr saðýn-solun Kalýr elinde kuru dalýn!
Dört bir yanýnda yalnýzlýk Kol gezer günahlarýn-sevaplarýn Dillenir kýrýk sazýn telinde Perdeli umutlarýn... Yaþadýklarýn-yaþamadýklarýn!..
Ýsyankar olur söylenirsin Dolandýkça boynuna sýrtý dönük yýllarýn: “Bu ne hikmet, bu ne adalet” Daha dün doðurmamýþ mýydý anam beni Kaç yýl geçti ki beþiðimi býrakalý; Bebekliðim, çocukluðum Hani nerede o yalan gençliðim?
Ýþ, eþ, ev, telaþ derken Nasýl da çabuk devrilip geçti zaman Bunca yoðunluðun içinde Ne çabuk büyümüþ, Adam olmuþum meðer!..
Þimdi zirvedeyim Ama dönüyorum geriye; Sayarak rakamlarý tersinden Her gün bir adým, bir adým daha Kayýyor toprak ayaðýmdan!
Biliyorum bitti, bitecek bu ömür Geldiðim gibi gideceðim Sýrtým dönükken Bilmem ki sevdiklerime Nasýl veda edeceðim!..
Rukiye Çelik 16 Eylül 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.