yanlýzýgým geldi kuruldu baþ köþeye git diyemdim
seninle kalýcam dedi konusaþmadým.
hoþgeldin dedim ama neden geldin diyemedim
bundan böle ayrýlmýcaz dedi
kovamadým...
öyle olsun dedim hatýrýný sordum
iyim iþte senle daha iyi olucam dedi
ama ben onu istemediðimi yine diyedim
beni gördügüne sevinmedin mi dedi bana
aðzýmý acamadým sadece güldüm..
git diyemedim ona þimdi baþ köþede benle yaþýyor
herþey iyi olucak dedi ama ben hiç iyi olmadým
mutluluk istedim ben yanlýzlýðým dedi
mutluluk benim oldugum yerde olmaz
bende onun olduðu yerde olmam dedi
sustum...
onu kabullendim artýk neden mi?
çünkü mutluluk hep býrakýp gidiyor ama o
hep benimle kaldý, hala yanýmda git diyemedim
bugün yine kapý çaladý tam ona alýþýrken
özlemim geldi bende burdayým dedi
senin ne iþin var dedim..
ben geldim çünkü beni mutluluk gönderdi dedi
arkamý döndüm bir baktým yanlýzðým kaybolmuþ
sevindim buna þimdi özlmemimle yaþýyorum
ama yine hiç mutlu deðilim
ne mutluluk geldi nede özlem gitti
en kötü git diyemedgim yanlýzlgýmýda kaybettim..
þimdi çaðresiz bekliyorum ikisinden birisini...
yanlýzlýðýmý kaybettiðim mutluluðumu aradýðum bu dört duvarda...
ÜmiT NebiL