yýkadý yaðmur yine þehrimin tüm caddelerini
insanlar kaçýþtýlar kuru, sýcak bir köþeye
ama ben yine her zaman ki gibi aldýrmadým
üzerimde ince bir gömlek
kulaðýmda seni anlatan bir melodi ve gözlerimde yine sen
belki görenler deli diyor ama umurumda deðil...
geçmedi kapanmýyor bu yara
her yaðmur bana yine seni hatýrlatýyor
týpký ilk günümüz gibi....
kim sever terk edip gideni bu zamanda
ama ben seni ilk gün gibi seviyorum hala...
olmuyor yapamýyorum kandýrýyorum
kendimi ve etrafýmdakileri...
olmuyor sen yokken bile ben her yaðmurda seni arýyorum
ve yaðmur benim için sadece bir neden
senin için döktüðüm gözyaþlarýmý saklamak için....
oysa ne kadar baðýrmýþtým giderken ardýndan
ama rüzgar bir tokat gibi çevirdi çýðlýklarýmý yüzüme
keþke sen ben olsaydýn çok deðil bir yaðmur zamaný
sen ben olsaydýn da içimdeki seni anlasaydýn...
kusura bakma þimdi gitmek zorundayým
yaðan yaðmur beni ve göz yaþlarýmý çaðýrýyor
bir dahaki yaðmura kadar hoþçakal...
ÜmiT NebiL