Doðduk aðlarken baþladýk hayata Yaþadýk büyüdük Beki çok hatalar yaptýk Yaþlandýk ama hiç çýkmadý aklýmýzdan ölüm Bir gün gideceðimiz yere bastýk hep Hep çekildik o kara topraða Adým adým saniye saniye ölüme gittik Sýramýzý bekledik korkumuzu belli etmeden Korktuk büyüdük Koktuk aðladýk Korktuk ama güldük Þimdi geldi ölüm iþte ardýmýzdan Þimdi o soðuk nefes ensemizde Ne durura biliriz zamaný Nede ölümü erteleye biliriz Ve Ölüm geliyorum dedi Geldi aldý ve gitti…
Geride kalan gözü yaþlý anýlar Gözü yaþlý çocuklar Ve koskoca hayatý paylaþtýðýn eþ..
sonu olmayan bir gidiþteyiz belki bugün belki yarýn hepimiz ayný yolda ayný yerde buluþucaðýz... dedimya belki bugün belki yarýn arkada göz yaþlý sevdiklerimiz olduðunu bilsekte ölümden kaçamayýz gerçek olandan kurtulmayýz... hava gibi birden deðil yavaþ yavaþ kararýr gözlerimiz engelleymeyiz, durduramayýz, boyun eðeriz... yine bir yýldýz daha kaydý peki ben ne yapabilirim çaðresizce otrup aðlmaktan baþka yaþlý gözlerimi silmekten baþka... ayný yolun yolcusuyuz bugün sýra sende belki yarýn bende
Nur Ýçinde yat eniþte….
Ümit Nebil….
Sosyal Medyada Paylaşın:
umtnbl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.