faili meçhul kalmasýn
hiçbir aþk maktulünün…
ki; zaten hiç bilemedim ben;
neden sýzar dudaklarýmýn kenarýndan
bu k a n …
/ durup durup düþünüyorum
ve hayra yoramýyorum bir türlü düþlerimi .../
oturup kýyýsýna ,
geceler boyu, gözyaþlarýmý býraktýðým deniz,
benim yüzümden midir suyunun tuzlu oluþu?
zemheride açan çiçek, halden anlamazlýðýn benden mi?
bende midir her türlü aymazlýðýn usaresi?
dudaðýmýn kenarýndaki uçuk,
irinini dökemeyen çýban,
ayrýk otlarý…
ve yaban duruþu bir yetimin…
sebebi ben miyim ?..
ben miyim sebebi, uçamayan uçurtma ! rüzgarsýzlýðýnýn.
yazmalara yetmeyen kaðýt,
ve en aðýr hüzzam þarkýlara eþ deðer aðýt…
kýrýlan kalem
yýkýlan kal’e/m
dik duramayýþýn da mý benden ?
siyahýn içindeki mai !
kara sevdalara gark oluþun benden mi?
yele verip aklýný
ve aþkýný göðsünden çýkarýp elinde tutan sevgili !
kanatsýzlýðýn benden mi?..
gün ýþýðýna hasret kalýþýnýz benden mi,
gönlümün en ücra köþelerinde boy veren
nefsi duygularým?
kalbime sýðdýramadýðým kutsal a þ k ý m !
yurtsuzluðun benden mi?
ben ki; tüm a’raz fiiller müsebbibi !
þayet böyle ise düþüncen
ey sevgili !
hani der ya masalda;
“ demir asa,
demir çarýk,
ara da, bul beni…”
ara/da býrakma beni…
bul da,
býrakma beni…
/ mai /