Sömürge Türkmen

Beþ on dekar tarla, bir evlek bostan...
Tapanýn toprak dam.. hezenden tavan...
Baylýða ýraktýr, yoklukta harman...
Hazin mi, hezen mi bilemez Türkmen !


Yaylaðý yoz olmuþ, kýþlaðý hozan…
Meclisi boþo’lmuþ, mülklüðü viran…
Yazlarýn kýþ olmuþ, baharý hazan…
Anlýnda kara var, silemez Türkmen !


Beri benzer deðil, devletler kurdu...
Mete’ydi, Bumin’di, Kemal’di sustu…
Vergiydi, neferdi, seferdi dostu...
Saydýlar zayiye, aranmaz Türkmen !


Soyladý, boyladý, toyladý kaldý…
Belledi, illedi, dilledi saldý…
Çaþýta, çapraþa, uðruya kandý…
Birtengri encamýn, vermez mi Türkmen !


Ozan Göktürkmenim, þairim zahir...
Batýným Türkmen’dir, kadim ve kahir...
Ne mutlu ki Türküm, evvel-i ahir…
Söylersin, dinlersin; neylersin Türkmen…


02 Ekim 2009
Ahmet Kutlu Ayyüce
Sosyal Medyada Paylaşın: