ikimizde biliyoruz ufkun mahmur bakan maviliðini
vakur yüzümü dinlendiriyorum,
ve biliyorum
biliyoruz aþkýn mahremiyetini
içimize yuvarlanýyor damla damla,
sanki fýsýldýyor
bir çay yudumluk belki sevda..
belki rezil ediyor kendini aþk
gözlerinde susmayý emrediyor
çobanyýldýzýna öðretiyor küskün uykularý
belki periþan ediyor kendini aþk
daðlanýyor donuk þarkýlarda
mülteciliði aðlatana kadar oynuyor
usulcacýk örtüyor aþk,ölümün üzerini
diriye uyduruyor
topraðý,denizi,güneþi
yýldýzlarý döküyor,zaten havada döndürüyor alemi
doðmamýþ sübyan meleklerin son duasý gibi
çok uzaklarda deðil gördüðümüz düþ
ha doðdu güneþ,
ha doðacak
belki ihtiyacým var hayallerine
belki ihtiyacýn var..