Gülümsemeleri Karanlık Eylül

Sen sarý hüzün;
Sen erimeyen kar tanesi.
Aþkýmýn sýrdaþý, aþýðýmýn yoldaþý,
Sevdiklerimin mezar taþý!..

Aþinayým sana, yoluna, yolcuna
Gözünden akan yalancý yaþýna
Hatta geç uyanan,
Ýsteksiz doðan sarhoþ güneþine!
Aþinayým, 
Taþ kesmiþ sýr dolu yüreðine...

Korkarým alaca duruþundan,
Kara yazýndan,
Rüzgarlý bakýþýndan,
Adsýz kahýrlarýnýn hoyrat yalnýzlýðýndan
Ve en acýmasýz zamanlarýndaki
Suskun kalýþlarýndan...
Korkarým!..

Ey, soluksuz bekleyiþlerinde
Güneþin gözlerini körelten
Gizemli bahar!
Ey, en uzak kayalýklarda sesi yankýlanan,
Gölgesi önünde giden,
Gülümsemeleri karanlýk eylül!
Ey, yorgun gönüllerin,
Topraðý öpenlerin adý!..

Git artýk, git benden ne olur!
Avuçlarýmda umut boðulmasýn,
Düþlerim gölgelenmesin
Çaresizim!..
Çýkmaz sokaklarda duldasýzým!..

Sen sarý hüzün;
Yazýmý çalan iki gözüm,
Baharýma gölge oldun
Kýþýma dokunma bari!..

Rukiye Çelik
19 Eylül 2009
Sosyal Medyada Paylaşın: