Yaðmur gibi akýyordu yaþlar O çocuksu ve masumca bakan gözlerinden Boyadan simsiyah olmuþtu minicik elleri Fýrça tutan parmaklarý eðilmiþti bir yana Acý ve hüzün okunuyordu yemyeþil gözlerinden Bir lokma ekmek alabilmekti hayat ile yarýþý
Kimse bilmiyordu bu çocuðun kim olduðunu Kimse de merak etmiyordu Bu yaþýnda sýrtýnda neden boya kutusu
Avuçlarýnýn içine sýkýþtýrmýþtý umudu Yumruk yapmýþtý elini açmýyordu çocuk “Açarsan kaçýrýrsýn” demiþti annesi “Þekillenecek” demiþti gelecek beyninde "Sevgi olacak" demiþti yüreðinin ne derin köþesine Onun içindi tek eli ile Sandýða konan ayakkabýlarý boyamasý
Bir an tek tek açtý parmaklarýný Baktý avuçlarýna “gelecek nerde” dedi Görünmez bir hayale Sonra kirli elleri ile dokundu gözlerine “Bunlar mý görecek güzeli ” Dudaklarýnýn arasýndan çýkarttý dilini “ Bu mu söyleyecek sevgiyi “ Solunda atan yüreðine koydu elini Kalp atýþýný dinledi ” Bu mu yenecek zorluklarý” Ve gerçeði gördüðünde Bir kez daha burkuldu yüreði
Öylesine hasbi haldeydi ki kendisi ile Unutmuþtu tüm dünyayý Yaðmur damlalarýyla geldi kendine Omzuna taktý boya çantasýný Yorgun adýmlarla yürüdü fýrýna Bir somun ekmek aldý boyalý ellerine Üstünde yýrtýlmýþ abasý Koþmuyor uçuyordu çocuksu adýmlarý Yavaþlasa ýslatacak yaðmur Tenini deðil elindeki bir somun ekmeði Sakladý yýrtýk abasýnýn altýna Suya katýk olacak ekmeði
O koþtukça, Devleþti sokak lambalarý Aðýrlaþtý kaldýrým taþlarý minik bedeninde Ha bire yaðýyordu yaðmur Bardaktan boþanýrcasýna Dev adam oldu gökdelenler, geldi üstüne Bir sýkýmlýk bedeni kaldý korku içinde Baðýrdý gecenin karanlýðýnda Çýkmadý sesi takýldý boðazýna Kimse duymadý çocuðun sesini Kaldýrmadý yerden kimse, çocuk bedenini Göstermedi kimse çýkmaz sokakta yolu
Baþýndaki fes savruldu uçtu uzak bir köþeye Serildi upuzun sapsarý saçlarý taþ betonlara Açýk kaldý kapanmadý yem yeþil gözleri Binlerce kirli ayak basýp geçti yerde yatan bedene Sevgisiz binlerce göz dolaþtý Yýrtýk pantolonundan görünen teninde Kimi aðýzlardan aktý salyalar Kimi gözlerde çaktý volkanlar Kimi yenik düþtü arsýz nefsine Giderdi arzularýný cansýz bedeninde
Oysa o bir çocuktu Bir lokma ekmek içindi tüm çabasý Ne yaðmur aldýrdý kimsesizliðine Ne insanlar baktý yýkýlmýþlýðýna Ne devlet baba baba olup tutabildi elinden Alýp götürmedi sýcak yuvasýna Hep üvey kaldý sokak çocuklarýna Hep gözü yaþlý, boynu bükük baktý Yüzlerce Ayþe, Fatma, Ali, Mehmet Devletin sosyal devlet olup Öz baba olamayýþýna