Hüzün diyorlar sana,
Desinler
Dallarýnda üþüyen sarýda yeþerir hüzün.
Silerken maviyi üstümüzden
Çatlamýþ dudaklarýnýn tebessümünde yaþanýr aþk.
Yaz artýðý saatlere yükler acýyý,
Asar bulutlara,
Yaðar üstümüze damla damla.
Ayrýlýk diyorlar,
Aþk, sende indirir yelkenlerini suya.
Rüzgârýn sesinde kabarýr deniz
Ve
Öfke nöbetlerinde aðlar gökyüzü
Olur sevdalar alabora.
Sonra kýrýlýr kalpler,
Silinir aþka dair rotalar
Çaresiz,
Çevirir pusulasýný ayrýlýða.
Gözyaþý diyorlar,
Bilmiyorlar ki
Kurumuþ dudaklarýný ýslatýr toprak
Kokusunda anýmsanýr mazi…
Oysa;
Topraðý döven yaðmurun sesidir hýçkýrýk.
Sarnýcýnda birikir yaþlar
Kýraç sevdalara…
Yalnýzlýk diyorlar,
Ayazý davet ederken rüzgâr
Düþen her bir yaprakla artýyor yalnýzlýklar.
Rüzgâra siper dallarýyla titrer sonbahar.
Her yalnýzlýk bir fal açar sevdaya dair
Artýk
Terkedilmiþ bir masalýn içinde yaþýyor sevdalar.
Keder diyorlar sana,
Bir ananýn
Nasýrlaþmýþ avuçlarýnda halâ kýymýk artýðý.
Bir kýþ arifesini yaþarken korkusu
Çorak avuçlarýna sinmiþ odunun kokusu.
Dumaný tüten baca pahasýna
Unutmuþ kederlerini.
Baðlamýþ umutlarýný altýn sarýsý bahara.
Sualsiz
Bir köþede anaya hasret yavrusu kadar çaresiz.
Adýmlýyor tabanlar ayný yolu
Kimi aþkýnýn,
Kimi ekmek kavgasýnýn sýzýsýný duyuyor,
Kimi yalnýzlýðýnýn…
Eeey! mevsimlerin sarý yüzü
Kýnalý ellerinde pýhtýlaþmýþ kanýn kýzýllýðý
Haydi! at tokadýný.
Acýya yaren diyorlar senin için
Olsun
Aþk demini çoktaaan almýþ.
Ne kadar birikse de telvesinde acý
Yeþili silse de sarýyla
Altýnda izi kalýr
Görmüyorlar.
Görmüyorlar ufuktaki güneþi…
Oysa;
Eylül yaþanmadan doðmuyor umut.
Yaþamadan
BÝLMÝYORLAR.
Yasemin ELMAS