senmiydin gözlerimin kör karanlýðýnda parýldayan ýþýk.. kim susturdu ki aydýnlýklarý.. gözlerimin okyanusunda kayboluþun.. en umarsýz ve kabuk baðlamýþ ince yaralarýmda ararken, seni aydýnlatýcý kýlan gerçek neydi..
adýný sevgi koyduðumuz sevgililer.. hiçten ve içten kapýyý nerden çaldýðý belli olmayan ince bir nefretten alýyor nasibini..
iyilik.. maneviyat..
ne dersek diyelim.. ölüm ve yaþam arasýnda gri bir nokta yok
bu nedenle hep iyi olmak yetmiyor sevmek de,çoðu zaman.. sonunda en çok sevdiðini suçluyor her insan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet hurşit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.