Rabbini Bilen Nefsini Bilir /Zor Dostum Zor}

Ýhtiyar olunca, kalmadý derman;
Derdine bir çare bulamýyorsun…
Cürümden kurtulup, alsan da ferman,
Tevhidin aþk ile dolamýyorsun…
2
Geçmiþin pürüzlü, önün karanlýk;
Dertlere gark oldun, kafan bulanýk.
Bu dünya geçici ölüm bir anlýk,
Önceden, helalýk alamýyorsun.
3
Nefsin çok pervazsýz gücün yetmiyor,
Düþüncen hep çarpýk doðru gitmiyor.
Her gün yeni sorun; eksik bitmiyor,
Rahat bir ortamda kalamýyorsun.
4
Ne mutlu topluma dostluk edene;
Huzur, sihat gelsin bütün bedene,
Dayanmaz yüreðin, ölüp gidene;
Acýyý içinden silemiyorsun…
5
Karþýlýklý sevgi, saygýlar vardýr;
Haddini aþarsan, ayýptýr ardýr.
Ýbadetsiz ömrün ahu zardadýr;
Ýslam’ýn þartýný bilemiyorsun.
6
Her kalbin atýþý Hakký zikreder;
Mümin olan kýþý bunu fark eder.
Ýmaný bütünler her an þükreder;
Sen ki bu sýrlara dalamýyorsun.
7
Uzak dur fitneden þerden, yamandan;
Kor ateþ olurmu yanan samandan?
Uzaklaþma sakýn dinden imandan;
Gönlümü Rahmana salamýyorsun.
8
Nefsine uyup da yaparsan zülüm;
Yüce Rabbim der ki: “ yapma ey kulum!”
Ne kadar yaþarsan sonunda ölüm;
Bekay-ý billaha gelemiyorsun.
9
Boþa geçti ömrün hayat yolunda;
Buldun mu gerçeði ilim dalýnda?
Mevla’m aff ederse; berat kolumda;
Zevki eðlenceyi bölemiyorsun.
10
Hasta kalbin günden güne ezildi;
Bütün dertler sýra sýra dizildi.
Hayretinin yürek teli çözüldü;
Þu gönül sazýný sazýný çalamýyorsun.

{Kazým Özgür 25-Eylül-2009}


Sosyal Medyada Paylaşın: