BIRAK GİTSİN...

En izbe yalnýzlýklara çekilirken
Yaþanmýþlýðý eksik bu aþk,
Peþinden sürükler, iddiasýz yoksulluðu.
Eteklerine asýlan özleme aldýrmadan...



Karnýna çektiði dizlerine yaslayýp baþýný,
Çocukluðunun küsmelerini çaðýrýr
Ýþveli dudaklarýyla yüzüme eðilen geceye.
Sýrlarýmdan epeyce yüklü bulutlarýn,
Yaðmasýndan tedirginlik duyarak...



Bozduðu tövbelerin aðýrlýðýyla
Tenine inat yeminler savurur,
Ruhunu soyduðu içsel kavgalara.
Þuh gülüþüne gizlediði güçlü kadýnýn,
Baþtan çýkaran sesinden korkarak...



Davetkâr bedeninden kaçarken
Ýsmini ýsýrýr, her ân’a tanýk diþlerim.
Lâl olmuþ bir sýzýyý yataðýma damlatarak...



Çifte kavrulmuþ geceye
Katýk ettiði hüzünle
Yastýðýnýn altýna sýðýnýr
Ýtelemekten incittiðim aþk.



Özlediðinde uyandýr yeter...




15.05.07/ Ýzmir

Sosyal Medyada Paylaşın: