Çanakkale ' de
Her biri aslandýlar, yiðittiler, gençtiler,
O kutlu müjde için, canlarýndan geçtiler,
Ruhlarýný þehadet, öyle kuþatmýþtýki;
Ölüm elinden zehri, þerbet bilip içtiler....
O mertebe bir þandý, hazdý, Çanakkale’de,
O erler ki; bir destan yazdý Çanakkale’de..
Hepsi ana baðrýnda, açýlmamýþ güldüler,
Ýsimsiz, memleketsiz, kefensiz gömüldüler,
Bir kuþ oldu ruhlarý, dolaþtý asumanda,
Bir hayat ki ölümsüz; sanmayýnki öldüler.....
O gün mevsim bahardý, yazdý Çanakkale’de,
O erlerki bir destan yazdý Çanakkale’de.......
Onlar, Rabbin katýndan üflenmiþ nefestiler,
Bir cepheden cepheye rüzgar gibi estiler..
Tüm yeryüzü titrerken, Allah nidalarýyla:
Tek bir vücuttu sanki, hepsi tek bir sestiler..
O gün mermiler sözdü, sazdý Çanakkale de,
O erlerki; bir destan yazdý Çanakkale de.....
Bahþedilmiþ makama ermek için geldiler,
O aþk ile daðlarý, kalkanlarý deldiler.
Korkusuz yürekleri..ipek kanatlarýyla..
Nam salýp yeryüzüne, semaya yükseldiler..
O gün ne söylenilse azdý Çanakkale de,
O erler ki; bir destan yazdý Çanakkale de..
2007
Ahmet Turgut Atlýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet turgut atlık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.