MERDİVEN,,,

Ýlk basamak, ilk adým,
Böyle yazdý alnýma, alemlerin sahibi,
Annemin kucaðýnda, baþladý serüvenim.
Sanki olup bitenden haberim varmýþ gibi,
Ýlk adýmda aðladým...

Çaðlýyordu, yerinde durmuyordu bedenim,
Basamaklar üstünde, sanki uçarmýþ gibi...
Aldý beni götürdü, savurdu merdivenim...

Her þey tatlý bir rüya, her þey hoþ bir hevesti,
Farketmedim zamanýn önümden akýþýný.
Gaflet üstüme doðru bir meltem gibi esti...

Gördüm her basamakta, baharýný, kýþýný,
Ruhuma geleceðin vehimleri yerleþti.
Ýþledi çizgi çizgi, yüzümde nakýþýný...

Büyüdü günden güne gözümde basamaklar,
Ne gücüm var koþmaya, ne çýkmaya nefesim.
Söndü gözümden ýþýk, bulutlandý ufuklar...

Mazi artýk geride, yýrtýk, tozlu bir resim,
Gençliðim, ümitlerim, yýldýzlardan uzaklar.
Ýlk bahar, yaz, kýþ derken, gelip çattý son mevsim...

Bitti basamaklarýn, çekilmez iþkencesi,
Atladým birer birer, geldim muhasebeye.
Düþtü bu son adýmda, bilinmezin peçesi...

Bir kuyunun dibinden, yükseldim en tepeye,
Çözüldü alemlerin, esrarý, bilmecesi.
Eriþtim her faninin erdiði mertebeye...

Ahmet Turgut Atlýk



Sosyal Medyada Paylaşın: