al al..

benim mürekkepsizliðim olmaz yaþamaktan
çok eski bir topraktan türer yeniden telâþem
aþk kokar öyle birdenbire derin
henüz öpülmemiþ fýsýltýyla kimseye deðmeden
aklýmýn divitine bandýrýp çizdiðim
dirim zambaðýdýr dilce resimlerim

sahicidir hangine uzansan
varmak üzere kendine yürüdüðün günlerinden
çocuk sesleri dolar gömleðinin cebine
þairliðinin geçtiði hüsnüyusuf sokaklarýndan geçmiþinin
yüreðince al al


gönlümden tez yalýn sevgi sývanmýþtýr aðzýma
emanet durmaz tenimde temiz çamaþýrlarým
kutsal gerçeðin huzuruyla ezel ebet
tekbir anlamýn kutsallýðýndan dokunmuþtur kumaþým
ben ki, Türkçe bir sofrayým ekmeðini bölüþen
emeðimi terlediðim, hayat piþiren ocaðýnda acunun

elbet gözlerimin yosun tutmuþluðu da var
dip vurgunluðundan yorgun hal zamanlarýnýn
mor halkalý gün altlarýyla gözelerimin küllerine gömülmüþlüðüm
elimde hüzün filesi ve geceye sürgün memuriyetimle mesela
eksik insanlýk haritasýnda açýk saçýk sövmüþlüðüm var

düþünürüm ah! devran
ömür merdivenlerini çýkarken bir bir
hasede ve kine sürtünen gafil
yýlan derisi gibi kiþilik deðiþtirerek sürekli
hesabýný verebilecek mi mahþerde kara fikrinin ve fücurun
yarýn ölülerimizi yýkarken son süratle içimizin suyu
yani bu gök, soluðumun meramýný bilir ah! efendim

benim kavgamdan ve sevdamdan sapmýþlýðým olmaz
bir tek doðrudan mayalanmýþtýr düþün atlasým
nasýl eðilip okursan koltuðumun altýndaki þiirleri
öyle zambak resimleri düþer zihninin varlýk bahçelerine
aslýmýn cepkeniyle ýsýnýr þafaðý kar duvaklý kimliðin
al al hissettiðince
...





Sevinç Uslu
( hare / 2008 – Ýstanbul )

Sosyal Medyada Paylaşın: