ayrılığın hal dilinden..

beþinci mevsim hüzün seyrinde
dem bu demdir, matemini sürer yüreðim
düþer gözelerimden gözelerine katreler
sözünü unuttuðun yerde
çisildeyen neminden her saniye
taç yapraklarýna ayrýlýk çiçeðinin


eþkalim belli, yoksunum güneþ benimden
beyaz gömleðimde iki mahur kol düðmesi
buluþmaz bilirim, kavuþmaz gayrý nafile
kýrýktýr kolum, içinde yenimin


boynumda buluttan kolyen, siyah inci
göçmüþ baðýmdan bahçemden turnalar
hal bu konakta rüyadýr gördüðüm aþk
akla zarar bir özlemek baþýmda
saðýmda yaðmur, solumda rüzgar


bakamam aynalara, yüzümü yüzüm döver
saçlarýmda parmaklarýnýn taktýðý papatyalar
bedenimde kakma sedef, yar yara izin
kapý duvar çatlaklarýnda bungun sýzým
nefesin nefesime hasretini sýzar


dilhanemde sürçen sevmek deliliðim
hata deðil vefa, ey! en sevgili
kelepçelesen de usuma cinneti
yeðlemektir gül kurusu akþamlarda
bir parça ekmeðe, bir yudum suya seni


dokun da-yan uzayan gölgeme dize dize
önüm sýra gider köpek sadakatim
iliklerimde anlamýna anlam birikmesi
yeminim var, yaþayan ölüler evinde
geçersem sevdandan namerdim







Sevinç Uslu
( hare / Ýstanbul )

Sosyal Medyada Paylaşın: