ŞİMDİ İMKANSIZ!

sevseydi....
yaptýðýn hiç bir þey
tamamlayamadý bu cümleyi!




Olduðun yer yolumun sonsuzu olsun
Öyle uzak ol ki ömrüm yetmesin sana gelmeye
Beni en çok andýðýn günde unut
Ve bir dilek tut;
Hiçliðinden beraatini iste
Ya da bir kez daha deðiþ,hiç kimse ol
Hiç biri,hiç bir þey…
Ne katarsan kat yanýna,
Kökünden türeyen kelimelerin,
Çok fazla deðiþiklik olmayacak anlamsýzlýðýnda
Benimle her þeydin oysa!
Gözlerinden içmiþtim yaþamýn can suyunu
Utangaçlýðýndan sýyrýlýp,pür dikkat yüzüme vurduðunda ýþýðýn
Ýki dev sevda yuvasýydý gözlerin
Titrekti ellerim,düþük cümlelerim
Ben olduðum yerdeyken,içimde atlar koþturdun dört nala
Utangaç eteklerim uçuþtu telaþlý her kapý çalýnýþýnda
Gözlerinle gözlerim arasý yüksek gerilim hattý
Baksam soluðum kesilir ölürdüm
Bir hasret namesi dudaklarýnda,þaþar kalýrdým;
Yaný baþýmdayken sabýr çekerdi tesbihin
Bu ne saadet Ya Rab!
Hafta sekiz gün dokuz karýþ karýþ ettik bu þehri
Sonunda bir adýmlýk yer kalmadý bizi tanýmayan
Yetmedi kanamadý yürek;
Sabah ezanlarýnda yorgun düþünce sesim sustum!
Konuþalým derdin sustukça konuþasým gelirdi
Sustukça susardým sana..Bu ne aþk Ya Rab!
Sevdik…ama çok sevdik!
Deli cesaretiyle sevdik,öyle coþkulu öyle tutkulu..ve öyle de zorlu!
Mevsimler kýþtan dönmedi biz de inadýmýzdan
Kardelen kardelen büyüdü aþk
Yani hep güneþ deðil þahidi aþkýn
Kar kalkmak bilmedikçe biz de kardelen olup çýktýk güne
Ne çok diþ bileyeni vardý bu aþkýn
Kem gözler üzerimizdeydi hep
Biz sarýldýkça onlar savurmak için an kolladý küllerimizi
Yetmedi güçleri!

Kim bilecekti ki?
Onca þer konuþan dillerin nazar edemediði aþkýn
Kendi sevdalýsýndan gelen,hem de kahpe,hem de düþman bir kurþunla katledileceðini

Bilemediler..bilemedim…

Þimdi asýrlar önce yaþanmýþ gibi uzak gelen bu anýlara
Ýster rüya de ister hayal!
Her neyse adý ben yaþadým!
Sen silip silip parlattýðým aynamda seyrettiðim yüzümmüþsün,
Gamzelerinden içime çektiðim gül kokusu senden deðilmiþ,
Çaðýrdýðýn her yere koþarak geldiysem ben,
Orada ömrüme kurulmuþ tuzaklar olduðunu bilemeyiþimden.
Herkesi susturup bir sana kulak veriþim,
Sesine karýþan ilahi ezgidendi..
Ellerin benim ellerimle kavrulmuþ,sen bir buzdaðýymýþsýn aslýnda!
Sarýlýþlarýnda bulduðum huzurun sebebi,
Kelimelerin kavgasýnda ara dayaðý yemiþ çocukluðumun özlemleriydi..
En kuytu acýlarýma ben sýrdaþ ettim seni,
Belki babamdýn,belki kardaþým..
Ýçimde coþup duran sevgi nehrini bir yere dökmeliydim,
Kimsesizliðimi çoðaltma vaktiydi,
Yalnýz yollardan çýkýp,dað gibi bir aþkla sýrt sýrta verip
Ve çölleþen dünyamý verimli topraklara satsam,
Orda aþk olsam,Leyla olsam orda,
Bana yar olacak bir Mecnun bulabilecekmiydim
Bilmiyordum..
Seni görmemi istedin,sen vardýn,
Kendi aklýnca Leyla’ya taliptin
Kimdin sen,neydin?

Bugün özünden patladýn paramparça ettin aynalarý
Ben Mecnun’u ararken beni bir “hiç” le karþý karþýya getirdin!

Neden gittin?..Neden geri geldin?..Ve þimdi nerdesin?..
Neydi imkansýz olan?
Can çýkmadýysa ümit kesilir mi?
Ben dua dedim sen ÝSYAN
Benim dualarýmda hiç yoktu ki ÝSYAN
Bilseydin benden edecek seni bu ÝSYAN
Yine zikrin mi olurdu ÝSYAN?
Leyla’dan olduysan Mevla’yý neden aramadýn?
Beni neyle suçluyorsun?
Ben yattýðý hasýrýn izi yüzüne geçmiþ bir Peygambere aþýkken,
Senden nasýl hanlar saraylar isterim?
Beni haksýz çýkarmaya bir selamýn yetecekti,
Oysa þimdi,yeniden tanýþmak için yalýn bir merhaba bile yok aramýzda!
Ben de muafým artýk cevap anahtarý kaybolmuþ sorulardan..
Bozduðum bütün yeminlere tövbe ettim,
Kahýr oruçlarýyla ödedim kefaretlerini!
Yeminim olsun,bir daha bozmam yeminimi!
Aþkýn oluk oluk kanýyor dedim,gelmedin..gel de demedin..
Böyle deðil sevda,aþk bu deðil!
Aþýk ya maþukunun yanýnda olur ya da ölür!
Üçüncü bir ihtimal aðýr hakarettir sevdalýlara
Hayýrsýz yollarda anma yarin adýný..
Bir gün bir yerde söz açýlýrsa þayet sevdadan
O zaman beni anlat onlara,kendinden bahsetme sakýn!
Senin adýn artýk korkak sohbetlerde anýlýr,
Lanetler okunur orda adýna,
Unuttuðun sözlerine,yerini nefrete býrakan aþkýna lanet okunur!

Bana uzanan ellerin kýrýlsýn artýk!
Af yurdumu viran ettin..
Yeminimi bozmamaya yemin ettim!
Kustum aþkýný kusturduðun kanla
Ýçimde acýyan bir yaradan öte deðilsin artýk!
Henüz savunacak bir faydasýný görmemiþ olsam da zamanýn
O verecek bana içten gülmelerimi..

Benden yar olmaz artýk,kimseye olmaz!

Ve zaman,seni de bir gün getirecek geri
“Herþey senin içindi,mutlu musun?”demek için geleceksin bir gün..
Gözlerimde zerre kadar sönmeyen öfkeyi,yalnýzlýðýmý
Ve bir hasta yýlgýnlýðýnda kýsacýk saçlarýmý görünce
Baðdat’tan dönmeyen tek yanlýþ hesabýn seninki olduðunu anlayacaksýn…

H.B
Aþklar, ovalarý kaplamýþ olan muazzam ordulara benzer... Daha dün, bütün ihtiþamý ile orada iken, bugün ararýz, yerinde yeller eser. .MONTHERLANT
Sosyal Medyada Paylaşın: