GÖKKUŞAĞI

þimdi yaðmurlarmý yaðardý durmasaydýn güneþimin önünde
sadece duymaklamý yetinirdim þarkýlarý
bilsen nasýl daralýyorum bu mutlu kadýn giysileri içinde;
benliðim patlatmasýn diye dikiþlerini,ince ve kuru bir asma dalýyla yarýþýyorum..
muazzam bir günahýn ortaklarý olmalýyýz
böylesine sonsuz görünen bir bedel uzunluðunda yürüdüðümüze göre..
biliyorum ne kadar koyu bir karanlýðý inceltmeye çalýþtýðýný
ve en az çocukluðun kadar uzak bir gülüþü arzuladýðýný
ama ben de farklý deðilim...
hatta daha naçarým senden..
bir yerlerimden akýp giden kan sanmaki acýtmýyor damarlarýmý
sessiz,bir o kadar da öfkeli bir haykýrýþý besliyorum her gün
sana sapýyor ara sýra kýzgýnlýðýmýn yollarý
duman duman yükseliyor o çýldýrtan belirsizlik
bütün kararlýlýðýmla sabýrsýzlýðý kazýyorum
en sonunda sabýr görünsün diye..


bir gün yeniden çarpýþsaydý gözlerimiz,þunu derdim sana;
keþke hiç su vermeseydin de
hiç serpilmeseydi yarý solgun çiçeklerim..
ya da bütün köklerimi alýp senin bahçene dikseydin..

neden bana tüm þiddetinle esmedin..
neden bedenimi tarumar edebilecekken,yanlýzca saçlarýmý savurdun?
ne sevgime açtýn avuçlarýný ne de nefretime..
þimdi bu ikisinin de yanýna yaklaþamýyorum ben;
tam ortalarýnda,yenilensin diye bekliyorum herþey..

atýldýðýmýz cehennemin yangýný dýþýndaymýþ aslýnda;
çünkü anýmsayabiliyorum
içeri girerken ne müthiþ bir heyecan duyduðumuzu..
ve asla ayný kapýlardan girmiþ deðiliz bu gizemli yere..
öyle ki;
sen bugün baþka bir þehri özlüyorsun..
özlemekten hiç býkmadýðýn o þehri ben de görmüþ olsaydým
oraya gidebilmen için,hiç çaðýrmazdým seni
gülüþümü býrak
bir tebessümü bile esirgerdim senden..
böyle diyorum ama;
yine de ben ne kadar yaþýyorsam
sen de o kadar yaþýyorsun beynimde..
bundan gelen hüznümü anlaman mümkün deðil!
anlama zaten..

ben o kýsacýk zamaný düþünüyorum;
ve biliyorum hiçbir baðým yok sana giden.
o mesut günlerdeki hallere yine bürünürmüyüm dersin,
senin o günlerdeki hayalini silebilirmiyim,
dahasý..vazgeçebilirmiyim hayýflanmaktan..?
ve o son gün..
utançtan mý yoksa garip bir meydan okumadan mý büküldüðünü bilmediðim boynuna
simsiyah karanfiller takmýþtýn..
ben seni iþte o gün tanýdým..!

sana hüznümden bir gökkuþaðý gönderiyorum bu akþam
isyanýmýn doðurduðu bütün çocuklarý kucaklayarak..
kalbin hayattayken duyumsayabiliyor musun?
þimdi sevmesen de çekmecendeki eskimeyen mektuplarý
bir gün nasýlsa karýþacaktýr topraðýna meleklerin postasýyla..
sen!
patikalardan yürüyüp,uzun yollarda izini kaybettiren adam!
söylediklerimin aklýnda yankýsý var mý hala?
þunu bilmiþ ol;
eðer bu kadar çabuk unutacaksan ve bir mermi hýzý kadar acele olacaksa tebessümün
bir daha asla adým atma aþkýn hudutlarýndan içeri!
kim demiþ aþkýn hudutu yoktur diye;
yýllarca yaþanmýþ bir aþkýn üstüne
fýrtýnadaki gemi gibi oturunca yýllar
hem yaþandýðý günler unutuluyor
hem de aþk aþk olduðuna piþman ediliyor..
bugün aðladýklarýna gülüyorsan,aklýna yaz;
kahkahalarýný anýmsadýðýnda hýçkýrýklarla aðlýyor olacaksýn!
ben böylesi bir ezbere düþmedim hiç
bilmekten gelen ve haince can yakan bir ok saplanmadý bilmemiþliðime
kurtlu bir elma yerken
tadýný aldýktan sonra kusmak gibi çýkarýp atabilsem seni içimden
sana dair ne varsa aklýmda
hiçbirini asla öðrenemeyeceðim adýmlarla
gerilerine gitsem zamanýn...

sana bir gökkuþaðý gönderdim bu akþam..
garipseme derin bir esintiyle serinleyince yüzün
yanlýzca siyahý taþýrken nasýl bu adý alýr diye de sorma..
unutma!
benim gökkuþaðým
senin yaðmurundan sonra çýkandýr;
bunun için semalarým kirli,
isyankar,
ve bir yaz günü habercisi.....

H.B.
Sosyal Medyada Paylaşın: