MUTSUZ ŞİİR

Bak,
Kimseler kalmamýþ bu þehirde..
Issýz,sessiz,gariban artýk buralar..
Bahar arsýz,güneþ arsýz;
Kara kýþýma aldýrmadan arz-ý endam eder yediverenler!
Yaðmura hasret kurak topraðým ben;
Kurumuþ çatlaklarýma bir damla su yok mu?
Yüz rahmetin biriyle on sekiz bin alem nasiplendi
En vahþi hayvanýn yavrusuna merhameti,
Bir ananýn evladýna þefkati,
Bütün yaratýlmýþlara yetti,sana yetmedi..!

Senin vefada koskoca bir evin,
Cananlarýn tarlasýnda kaç dönümlük yerin,
Ve hatta,
Rüyalarýma bile girmiþti,
Kabe’nin duvarlarýnda merhamet resmin,
Yazýk,yitirmiþsin hepsini..
Müflislerden yazýlmýþ adýn,
Kalmamýþ elinde avucunda,
Hazinem der olmuþsun,divanelik kalmýþ yanýna..

Kim verdi bu eðreti icazeti sana?
Kim susturdu sesini ki,
Ortasýnda kaldýðýn suallere yarým kaldý cevabýn?

Çatýþmanýn en hararetli anýnda cepheyi terk eden sendin
Sendin diyen,”yoruldum,beni bu mektepten mezun edin”..
Gidiþim kadar masum ve çaresiz deðildi gidiþin;
Öyle bir sürdün ki atýný,
Toz duman oldu ortalýk…
Sinsice ve öldürmeye hevesli gittin,
Düþmanýn ihanetine denk oldu eziyetin..
Bütün kýymetleri terk edip,
Beþ para etmez özgürlüklerin paçasýna yapýþtýn..
Uðursuz itlerin ulumalarýndaydý kulaðýn,
Sesimi öksüz býraktýn,sözlerimi yetim..!

Beþ vakit,bahçemizde,
Baþýný göðe kaldýrýp uluyan o köpeðin kulluðu,
Gözyaþlarýný utandýrýrdý;
Zikir uðultularýna kulak týkadýn,
Küfür nidalarýyla kervan tuttun..
Han kurduðun cariyeler meclisi olsa yakmaz canýmý,
Þen kahkahalarýn da gönlünce olsun!
Lakin ihanetine bir teselli bulamadým ben,
Kan revan içinde býraktýðýn ömrüme,
Yardan baþka yar hayali de düþmedi!
Kaçmadan,saklanmadan,mertçe bakan gözler dikildi karþýma
Ve aðzýmdan çýkacak bir söze kulak kesildi.
Bense kaldýramadým aradan,onulmaz acýlarýnýn perdesini
Her baþlangýca gölge düþürdü yazdýðýn hazin son!

Zaman demiþtin,en iyi ilaç yaralarýna,
Bana da yollar yar olur bundan sonra…
Yollar sana,
Her kahrýma tanýklýk eden bu þehrin yalnýzlýðý da bana..
Zaman akýp gitti,
Bak,benim hala bu kan çanaðý gözler!
Þimdi devir gözlerini bak yalnýzlýðýma,
Ýhanetle kirlenen sevdama,acýyan gözlerinle bak
Ve küskün hasretlerle geçmiþe gömdüðüm heybetli hayaline
Ve gýpta ile bakanlarýn,alkýþ tutanlarýn dilindeki küçülmüþ adýna,
Tuz üstüne tuz bastýðýn yaralarýma bak,
Ýhtiyarlamýþ gençliðime ve resimlere hapsolmuþ güzelliðime bak!

Sadece bak!
Çünkü elden bir þey gelmez artýk!
Biz bu dermansýz aþký,
Kalýn halatlarla geleceðin düþlerine asmýþtýk;
Vuslata varmadan koptu inceldiði yerden..
Muhabbet testileri kýrýldý yapýþtýrdýk,
Kýrýldý yapýþtýrdýk,
Ve tuz buz oldu testiler;
Usta sanatçýlarýn mahareti de yetmez artýk!

Ben bu aþký,
Ýçimdeki dipsiz boþluða býraktým;
Bir sevda ihtimalim daha kalmadý,
Beni tanýyanlarýn tanýklýk edeceði bir aþk daha yaþanmayacak!
Cennet aþklarýný düþlüyorum;
Þeytanýn ilmiyle amel edeninse cennette yeri yok!

Hep bir þiir ister dururdun benden,
Bense mutlu þiirler yazmakta marifetsizdim biraz..
Bak bu sana ilk ve son þiirim!
Sahibine yakýþtý bu þiir;
Deðilse de sahibi kadar insafsýz,
Onun ilhamlarýyla onun kadar mutsuz!

Bana mutsuzluðun bütün renklerini sen ezberlettin!

Þimdi elimde tuttuðum bu kara kitaptan,
Geçmiþimi okuyorum
Ve her geçen gün azalan gücümle,
Yeni cümleler kurmaya gayret ediyorum
Ölüm soðukluðunda,
Anlamsýz bir hasretin nöbetini tutuyorum
Ve iþte küskün bütün çiçeklerim,
Kýrýk kolum kanadým,kan çanaðý gözlerim!

(Biliyor musun,hiçbiri haklý deðildi bizim kadar!)

Sadece soluk alýp verdiðim bu þehir kadar sessiz ,ýssýzým!
Sýrtýmda hançer,
Cesedim
Ve ayak izlerin;
Doyumsuz bir aþktan artakalanlar!
Ve sen,
Ýhanetin piri!
Bu cesede “ol!” emri gelinceye kadar,
Ahýmda mahpus kalacaksýn..!

H.B. 20.08.09 (ÞÜKÜR KAVUÞTURANA!)


PÝR’E SAYGISIZLIK ETMEMÝÞÝMDÝR ÝNÞAALLAH;NACÝZANE ÝHANETÝ ANLATTIM!!!!!!

Sosyal Medyada Paylaşın: