İç Soğutma Terapisi

ellerimi hasret býraktýðýmdan beri ellerine,
ne aðýrmýþ dediler dokunduðum kimseler
söylemedim sýzýmý sýzdýrmak istediðimi
acýrken onlar sinsice sevindim…


parlayan bakýþlarýný söndürendim
ýþýða ket vurmuþsa dilim
elbette küfür yemiþimdir
kustum ulu orta fazlalýklarýný
ekþiyen suratlarý çoðaltýp yalnýz kalmadým…


çocuk aklýmýn emrettiði
sessiz kaçýþýn lânetli kahramanýyým
madem hükümsüzdü umut sözlerim
unutturmalýydým büyüttüklerime;
hatýrlayamadýklarýnda nasýl da kýs kýs güldüm…


anlayacaðýnýz,
kendi kendime üfledikçe, azalmýyordu
piþmanlýðýmýn hutamesi.
harlandýkça hasretim
yasaklandýkça ‘sen’ demelerim,
yerim kalmaz
dar gelirdi insanlar…


keþke, ‘haydi anlat, savun gidiþini!’
diyebilseydiniz
dinleyebilseydiniz beni,
yaptýklarýmýn adýna hainlik demeye
diliniz lâl olurdu…


þimdi, kalkýp günah saydýðýnýza
özür dilerim zannediyorsanýz,
hayýr!
bir kez de yazýlý iþlerim;
ben onu hep sevdim her ‘an’ýmda da

s
e
v
e
c
e
ð
i
m

bakýn
yamulursa yüzüm, gözüm
sakýn korkmayýn!
haberini verdim
benden günah gitti…



Ebru






Sosyal Medyada Paylaşın: