sokul bana..

sen ey! anlam burcunun þiiri
bir seviþmelik heves deðilsin göðsümün göðünde
çiz bu sözümün altýný
terimin aktýðý yer gibi yurt bildim
hak mührüne sahip çýkan kalbini


gül devþirdim insan ellerimle sana
kim bilir, kaç hakikat soylu gül
gece vardiyalarýndan çýkarýp zincir çürüðü saatleri
sirensiz parklarda yüzünü günle ovdum harflerin
incinme diye hüzün ciltli sözlerimden


ilmiði kaçan hayatýn burgacýna raðmen
kafamý aðrýtan, uðultulu mevsimleri bulaþtýrmadým temeline
su sýzan eviçlerimin, eylül sývalý çýðlýðýyla kesilirken sabrýmýn saçlarý
ne umarý yok zamanlarý anlattým oyulmuþ gözlerimle
ne ömre çelik kesen ölüm gerillalarýný


aklým dilini ýsýrdýkça sustum da
bilmem kaç mor kanatlý düþ kanadým damar damar
bundan öte haykýrýþý olmayan çað birikmiþ kucaðýma


elmacýk kemiklerimin altýna gizledim üþümelerimi
ezik ýtýrlara su verdim yoksavar gönlümle
ben ki, tarlasýnda karnýmýn
ve kuraklýðýný vicdanlarýn
ve zulmünü tomurcuk cellatlarýnýn
neler, nelerini görmedim de acýnýn miladýyla
seni bastým nabzýma ey!
uyumadým duaný, sokul bana


sen he caným! bunca ürperti kalabalýðýnda
bir sen sezersin ya!
mayýn döþenmiþ yataðýmda parçalanýþýmý
omuz baþlarýmýn yükünü ve bitkinliðini
hayata pusu kuran küstah ve saðýr gürültücülerin arasýnda
bir sen iþitirsin dilardý esasýmla
uçsuz bucaksýz gölgesinde aðzýmýn
yasin güllü lisanýný


gel gör, batýyor sözcük gemilerim
þimdileri kalýba döktükçe zahmetsiz yürekler
yalnýzca ellerimi yitirmiyorum ki
solumdaki çocuk kýrlangýçlar da, gücenip gidiyor
soluðumda sýzlýyor ömür-ü aþk dediðin
sonrasý acýlarý damýtýyor, hüzün meydanlarýnda sensizliðim


gel ey! sevi hevengim
çýkar, sýrtýma yapýþan devrin paslý yorgunluðunu
sokul bana þiir þiir
asma ve baþak kokun sinsin boynuma
benim ihtiyarlýðým deðil mavi dünyalý
umut atlarýmý güneþe süren senin gençliðindir


sokul ki, uzanalým yan yana
beyazcýcýk ve kadim dizelerle
vakti, olsa olsa sevda kareli bir defterin arasýnda
sarýlýp aðlaþalým vuslattan
terk etmeden ruhumuz ansýzýn gövdemizi
o son suskuya herhalükârda
.
.
.






Sevinç Uslu
( hare / Ýstanbul –2008 )

Sosyal Medyada Paylaşın: