Bir kuru ekmekle
Güne baþlarken yalnýzlýðým,
Bir bardak çayý
Ekmeðime katýk yaparým.
Yaparým yapmasýna da
Katýksýz kalýr yalnýzlýðým...
Odamýn içinde ben,
Bir somya,
Bir de sandalyem...
Ha! bir de arkadaþým gölgem.
Sesi yok, sureti yok ama;
Olsun o benim kavalyem...
Çaðýrýr tik taklarý saatin
‘’Ýþ vakti’’ der,‘’Kalk, giyin’’
Düþerim yollara,
Dünya uykuda...
Yine yalnýzlýðým yankýlanýr
Boþ sokaklarda...
Adýmlarýmý çekerken,
Koca bir vinç.
Bende göstermelik bir sevinç...
‘’Ýþim var ya boþver! ’’ derim.
Hamallýk da olsa þükrederim...
Dünyanýn eli deðmemiþ bana.
Paydalarýna bölüp
Daðýtýrken paylarýný kullara,
Savmýþsýn / savmýþým sýramý
Zaten vermiþsin olanlara...
Bize de bu dünyanýn,
Hamallýðýný yapmak kalmýþ.
Demiþ,’’Sen dur þöyle,
torpillerin ne iþ yapmýþ? ’’
Kaçmamýþ,çalmamýþ,yýlmamýþ...
Onlar da insanlýktan pay almýþ...
Ey! zalim dünya,
Vurmuþsun yükünü sýrtýma...
Olasý mý yaþamak haksýzca?
Takdir-i ilahi de olsa...
Hadi,
Göster dünyalýðýný bana da.
Ey! zalim dünya...
2008
Yasemin Elmas