Sonsuzluk Üçgeni
Tam da aþkýný anlatacak cesareti bulmuþken,
Mürekkebi tükendi kelimelerimin.
Ýtirafýna varamadýðým dizelerimin, esiri oldum birden bire.
Ay ýþýðýyla dað lalesinin aþkýný bilir misin mesela?
Evvelden baþlayýp , sonsuza uzanýr.
Dokunur parmak uçlarýyla sevdiðinin baðrýna.
Kýrmýzý düþlerini alýr ,
Salar elâsýna gövdesinin..
Yakamozu kýskandýrýr kýzýllýðýnda lalenin güzelliði..
Dalganýn kýyýya aþký kadar da çýplaktýr ,bekleyiþleri..
Hani coþtukça deniz.
Dalgalar aþkýna kavuþmak için atýlýr ya ’
Bilir kavuþamayacaðýný..
Adýmlarý hep kýyýyadýr..
Ama hep de döner gerisin geri.
Lale de öyle bekler ay ýþýðýnýn gelmesini..
Ben de seni......
Ve bir gün bana gelmeni...
Seviþtikçe içimde rüzgarla çöl ateþi,
Dökülür gözlerimden aþkýnýn mucizesi.
Anlatmak o kadar zor ki seni.!
Sabahýn ilk ýþýklarýna açtým gözlerimi bugün.
Ýlkbahar’ýn çiçeklerini taç yaptým bakýþlarýna.
Kýskandým beyaz gelinlikli aðaçlarý
Ve tohuma olan sevdasýný baþaklarýn.
..sonsuzluk üçgeni çiziyordu yine kenarlarýný....
Köþesinde/
Gökyüzünün tabiata olan baðlýlýðý ,
Geniþ açýsýnda/
kul’un ilah’a taptýðý .
Ýkiz kenarýnda/
Sevenin sevgiliye sevdasý vardý...
Aþklarýn en güzeli de
Seni sevmekti doðrusu.
Sonsuzluk bile son bulur...
Ama/
Sonum olmaz bana senden baþkasý....
Sibel Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.