Önce bir sancýydý kasýklarý inleten Sonra… Yürürken ayaklarým altýndan kayan zemin. Sevinmeyi geç öðrendim Düþmek kolaydý Koþarken daha mý cesur insan? Durun! Lütfen Çocuk kalmak istiyorum
Sen gitmelisin ki bahar gelsin derdim kýþa Ýncittiðimi unuturdum her seferinde… Her seferinde Eylül kokulu yaþlý zaman karþýlardý beni. Sonra yüzüm, ellerim meðer soðuktan deðilmiþ. Geçmedi.
Üþüyen aðaçlarýn gölgesi de soðuk olurmuþ Ne çok þeyin üstünü kapattýk Oysa sen gidiyorsun diye Yaþlý bir bahar girer koynuma. Ar mýdýr? Kâr mýdýr? Düþünürüm de düþümde gömleðim yýrtýlýr sýrtýndan
Aðýrlaþýr içine düþtüðüm zaman Baðýrarak aðlamak gelir içimden susarým. Ve içimde kurulu seferi saat Göçebe bir umut býrakýr Gidiyorsun deðil mi?
Sonra derin ifadesiz bakýþ Konacak dal arar Telaþýn yandýðým dünya Altmýþ yýlýn kýsa bir Hulâsasý Geride kalan benim gibi Ýçi sýkýntý dolu Gözyaþý kumbarasý… Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Doğan. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.