uyunmaz gecelerde adýn vuruyor damgasýný ve gözlerin bir deniz maviliðini sürüklüyor peþinde rehin alýnýyor bir düþ, bir siyah,bir beyaz kapatýyoruz! bugünlük aþk bu kadar
gözlerin aðrýmasýn yüreðin kadar, göremezsin Behire sen göremeyince kaç âmâ dolanýr beline iki satýrlýk hayallerinin arzuhalliðini bile yapamaz nice Bekil sen gönlünü eðlendiremezsin, hep hicraný yutar nefesin soluksuz kalýrsýn Behire
doksanlarýnda kim bilir, kim bilir kim kalacak yanýnda? kaç Behire kaç kaç Bekil uyanacak nedamet uykusundan? ölüme saniyeler kala üþüþmeyecekler peþine onlarýn susadýðý aþk , kuruyacak yüreklerinde..
ve sen, sen Behire seni anlamadý senden niceleri soluðunu farklý saydý,kan emiciydi, sýrtlan geceleri bir aþk için pusu kurdun belki,sokulurken Bekillere bir kumru konar diye bekledin, yavrusunu ellerine ceylan sunar yeniden avuçlarýna alacaktýn belki..
sen bir þehirdin Behire Ýstanbul oldun büyüdün,serpildin,güzelleþtin bir Ýstanbul doðurdun!
Sosyal Medyada Paylaşın:
GnL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.