Huzur arardý, gönlüm,
dertliydim orada düþünürken,
gök mavi, ve yer mavi yeþilken,
serin ,serin eserdi meltem,
kýrarmýþ saçlarýmý okþar dururken,
ve huzur verirken.
Gözlerimdi çivilendi ak denizin ufkuna,
doysam dedim,
düþler kurdum mavilerden,
ufkumda, o gün akþam olmuþ,
artýk hiç doðmayacakmýþ gibi bir daha,
hiç mi hiç, doðmayacakmýþ gibi gün,
son kez,ufkunda,
yavaþ, yavaþ batarken.
Nelere susadým, nelere,
bilsen,
düþündüm düþ kurdum, geçmiþten,
andým aþk’ý,
ve düþündüm ölümlerden,
yok olan, bu dünyadan göçüp gidenlerden,
ve de özlediklerimden.
Ýþte, ben,
ve iþte sen,
görünmese de, yeri göðü yüreðimi titreten,
içime düþürmüþtü, bir kez ateþini,
ölüm ahret aklýma gelmiþti,
huzuru özlerken,toprak tüterken.
A.Yüksel Þanlý er
9 eylül 2009-09-10
Antalya.