Gel

Bilir’misin

Ýçimi doldurdu !
Senin ! beni, kahreden þu hicrânýn,
neden gittinse, sanki býrakýp,
yalnýzým þimdi,yalnýz ! hiçbir þey fayda etmiyor ki,
yalnýzlýðýma,
incitti yüreðimi, senin Hicrân’ýn .

Her tarafým, insan kaynýyor,
etraf kalabalýk, iðne atsan yere düþmüyor insandan,
buna raðmen kahroluyorum, kahroluyorum,
yalnýzým,ve
çaresizm de,
kimseler senin yerini dolduramýyor,doldurmuyor.

Kaç mevsim geçti kaç yýl oldu bilmem,
ki aradan gittin sen,
saymadým,saymadým,
ayrýlýðýndý,ayrýlmamýzdý ! yalnýzca beni üzen.
Ben,
gül üstüne, gül koklamadým daha,
Hicrânýndan olsam da, sararýp solsam da,
ben.

“
***
Gel mehtabým gel sevdiðim gel özledim,yoksun da sen,
Sevmezmisin sen yoksa gel derdim de gelmen söyle sen,
Gönlümde sen kalbimde sen gel, gel yeter bekletme sen,
Hicrân dolan gönlüm senin, âþk’ýnla yandým gel hemen.
***
Çok bekledim, aylar geçer yýllar geçer ! sen dönmedin.
Hiç gülmedim her gün sorup, çok aðladým sen bilmedin,
Hep gözlerim yollarda, her gün bekledim sen dönmedin,
Hicrân dolan gönlüm senin, âþk’ýnla yandým gel hemen. "



vezin kalýbý:
müstef’ilün/ müstef’ilün/ müstef’ilün/ müstef’ilün

Ahmet Yuksel Þanlýer
03 eylül 2009-09-03
Antalya





















Sosyal Medyada Paylaşın: