Bir anda doldu bütün sokak. Sustu herkes bekleyiþ var bekleyiþ. Ölüme, zamana, hýrslara karþý bekleyiþ. Kurtaracak olan kim? Nerde, ne zaman? Bekleyiþ var bekleyiþ. Sessiz, çaresiz...
II
Sokaklarda sönük lambalar, Kaldýrýmlar çýkmýþ. Kaos var. Herkes baðýrmakta. Ya Rab milletimin nesi var? Kimi kapatmýþ yüzünü. Bu da kim taþ atýyor bize? Sokak lambasý sönmüþ, Milletim harap olmuþ ve yorgun düþmüþ. Yetiþ Mustafa Kemal! Ülke esaret altýnda yetim düþmüþ.
Kurtaracak yok mu derken: Çoktan Deniz’ler ölmüþ, Yusuf’lar asýlmýþ. Ve daha birçoklarý… Bu ülke çoktan yenik düþmüþ. Kurtaracak yok mu derken: Milletim gerçek düþmanýný daha þimdi görüyor. Ýþte þimdi tekrar baþlýyor, Vatan uðruna yapýlacaklar. Susmak için vakit yok! Parsellenmeden ülkem, Ya Ýstiklal Ya Ölüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
elçi34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.