Dört duvar arasındayım

Dört duvar arasýndayým.
Hiç kimse yok!
Yalnýzým bu mahþer karanlýðýnda.
Baðýrsam çýðlýklarýmýn ulaþacaklarý yer yok.

Hiç kimseyi göremiyorum.
Karanlýk korkutuyor beni.
Kurtaracak yok yalnýzým,
Her taraf sessizlik içinde.

Dört duvar arasýndayým!
Bu sonsuz uçurumda.
Nereye gitsem boþ,
Gidecek yer yok ya.

Her tarafta uðultu var.
Ne oluyor?"kimse var mý? Sesi
Duyuyorum kapak çýkmýþ.
Anlaþýlmýþ olacak.

Baðýrýyorum o kadar çaresiz.
Ayaklarýmda fareler dolaþýyor yalnýzým.
Çýðlýklarýmý duymuþ olacak.
Cevap veriyor hemen "yardým geliyor!"

Bir anda yine sessizlik çöküyor…
Bu karanlýk alana.
Sanki mahþer sessizliði.
Korkutuyor yine bu yer beni.

Tekrar baðýrýyor kurtarmak isteyen ses.
"Yardým geliyor sabret" diyor.
Ne cevap vermeli diye düþünüyorum.
Aðzýmdan iki kelime çýkýveriyor; sað ol kardeþ.

Geliyorlar,önce uzuncana bir ip.
"Ýyice baðla! çekeceðiz"
Sözleri yankýlanýyor,
Bu karanlýðýn kuyusunda.


Artýk özgürüm yaþasýn diyorum.
Birde baktým bir alkýþ kopuyor.
Ne oluyor demeye kalmadan.
Bir mikrofon tutuluyor:


Yaþýyorsunuz, mutlu musunuz?
Yaþamak kadarý var mý þu dünyada?
"Yaþamak hayatta"
Bu ne garip sorudur ki sen sormamýþ ol þu anda!

Sosyal Medyada Paylaşın: