Sus…
Konuþma sevdiceðim
Bu sefer benim cümlelerim þaha kalksýn
Ve bir zaman diliminin eþliðinde tüketsin ikimizi…
Sana sunduðum vaatleri bir kibritin ucunda yakalým
Ve is lekesi alnýmýzdaki
Daimi bir piþmanlýða imza kalsýn…
Aynalara baktýkça” intihar gözlerimiz”
Son buseyi bir tokat gibi çarpsýn yüze
Dizlerin baðý çözülüp düðüm olunca
Buðusu yüreðin sýfatýmýza sarýlsýn…
Çizdiðim bütün suretler utanýr ressamýndan
Her suret senindir
Her parmak izi aramýzdaki mesafedir…
Ve kirpiklerin tene iþler
Karasýnda saçlarýnýn nefessiz kalýr þiirlerim…
Harabe bir aþkýn
Aç ve yoksul kahramanýyým
Kýþ soðukluðunda kangren yollar aþarým
Ve Her adýmda senden geçerim…
Ýmkânsýzlýk gümüþten bir pranga
Vurdum bileklerine gidiþlerin
Sensiz çepersiz bir saray
Senle kimsesiz bir sahil kiþiliðim…
Sustukça roman olur cümlelerim
Konuþtukça yýrtýlýr kumaþý ruhun isyanlarý sýzar yüreðin
Can verir aþk avuçlarýmda
Sýyýrýp geçer mutluluk ikimizi...
Saruhan Osmanoðlu
S.c
_(S)adece
_(U)nut
_(S)öylediklerimi...