Dokuz ay bana can vereni, Ak sütüyle, büyütüp besleyeni, Beni benden içe koruyaný / önemseyeni, Hakkýný ödeyemem hiçbir zaman.
Ýlkokula gittiðim ilk günümde, Özene bezene yakamý taktýran, -önlüðümü giydiren, Saçlarýmý tarayan, Pamuk parmaklarýyla ellerimi saran, Öpücüðünü hiç esirgemeyen, Tek yar, tek can.
Aðlayan iki çift göz görsem, Gurbette gidiþim siner yadýma, Ve ardýmda inleyen, -yüreði yanýk, Sýrtýnda süt heybesi, -elleri nasýrlý, Tükenmeyen umutlarý, -utangaç sesi, Anam gelir aklýma.
Yetmiþe de varsa yaþým, Çoluk çocuk, -torunla sarýlsa baþým, Vahþi hayvanlara yem olsa naaþým, Ýsimsiz dikilse mezar taþým. O, beni yine bebek bilir, Anadýr o, öyle bilir.
Özgürlüðümün ak güvercini, Tüm kýþlarýmýn, tek kardeleni, Arzularýmýn gülü, canýmýn yongasýdýr. Sevmem ben, anne kýymetini, bilmeyeni.
Özümü anlayan, özümü bilen, Ne istersem, tamam diyen, Uðruna can verem, ateþte yanam, Kurbaný olduðum, biricik anam.
09.05.2007 Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasin NEBİOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.